Na het afscheid van mevrouw lopen we allemaal naar buiten. Het miezert en het weer is troosteloos. Heel anders dan de sfeer bij het afscheid van deze mevrouw waar dankbaarheid voor haar leven en de liefde die ze had voor iedereen de boventoon voerde. De familie komt naar buiten in een sfeer van zachte gemoedsrust. Vredig. Moeder, oma en zus zal zeker gemist worden. Aan de andere kant, na op hoge leeftijd lang ziek geweest te zijn wordt haar nu de rust gegund.
Dat merkte ik al snel bij de voorbereidingen voor dit afscheid. De familie vertelde het verhaal van moeder. Na anderhalf uur warm herinneringen opgehaald te hebben, die soms van de hak op de tak gingen, rondden we af en stond ik op om te gaan. Eén van de kinderen keek me nog eens aan terwijl er denkrimpels op zijn voorhoofd verschenen. ‘Kun je hier wel wat mee? We hebben van alles verteld maar het was rommelig en kun je uit al deze losse flodders wel een verhaal maken?’
Terug naar het afscheid. Heel ingetogen en eenvoudig, waar mevrouw haar lievelingsmuziek gespeeld werd en waar ook de andere sprekers haar met hun woorden prachtig weten te vangen. Een oudere heer komt naar me toe. ‘Wat fijn om haar levensloop te horen, een mooie samenvatting van hoe ik haar mijn hele leven heb gekend. Zoals ze beschreven werd, zo was ze precies!’
Ik bedank hem en denk: ‘Yes, de losse flodders hebben het verhaal toch verteld!’
